Psalm 42 : 6

Wil je eerst het gedeelte uit de bijbel lezen?   Druk dan hierop

Je kunt deze muziek afspelen.

Arangement van melodie van psalm 42 op de piano door Ronald Koops

Depressie

Psalm 42 : 6 en 13, 43 : 5

Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! En wat zijt gij onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog loven.

De laatste tijd worden we door flinke depressies geplaagd. De wind woedt met stormkracht over de zee en het land. Bij felle rukwinden kan je je nauwelijks staande houden. De regen striemt in je gezicht. De golven op de rivier zijn hoog, met schuimende koppen. Donkere dreigende wolken jagen voorbij.

Ook een mensenhart kan door zulke depressies worden overvallen. In de natuur merkt iedereen het, maar als het om ons hart gaat niet. 't Wordt vaak goed verborgen gehouden. 't Is slechts bij een enkele vertrouweling bekend. De een heeft er een enkele keer in lichte mate last van. De ander zit heel regelmatig in periodes van hevige zwaarmoedigheid. Maar laten we ons niet op het aantal verkijken. Tallozen hebben op z'n tijd hun depressieve buien. Soms hebben ze duidelijk een uitwendige oorzaak. Spanningen en teleurstellingen in ' werk. Het gemis van een geliefde om wie nog zo wordt gerouwd. Soms overvallen ze je net zo onverklaarbaar en onberekenbaar als de depressies in de natuur. Je hebt ook wel eens het idee, dat de natuur en het jaargetijde er hun invloed op hebben.

De dichter van psalm 42 en 43 wordt ook door depressies overmand. Dan is het of in zijn hart "de afgrond tot de afgrond roept". Dan is het of al Gods donkere en woeste baren en golven over hem heen gaan. Bij hem hebben ze een concrete oorzaak. Hij verblijft ongewild in het verre noorden van Israël, vlak bij het Hermongebergte en de oorsprong van de Jordaan. Maar ver van Jeruzalem en de tempel. Ver van God. Zijn ziel dorst naar de ontmoeting met de Here, zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen. Je kunt zeggen, dat zijn depressies ontstaan door de geweldige spanning tussen Godsverlangen en Godsvervreemding. En zou dat niet, bewust of onbewust, de diepste oorzaak van elke depressie kunnen zijn? Dat een mens verlangt naar God en de rust, die Hij schenkt, maar dat verlangen nog niet vervuld wordt? Augustinus zei: onrustig is ons hart, totdat het rust vindt bij U, o God! Hoe dan ook, de dichter heeft de moed om zich niet aan zelfmedelijden en zelfbeklag over te geven, maar zichzelf hardhandig aan te pakken. Hij schudt zijn eigen ziel vermanend en bemoedigend door elkaar. Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! En wat zijt gij onrustig in mij? Waarom zo depressief? Is er echt reden voor? En wat bereik je er mee? Toch niets? Het is een voorbeeld, dat navolging verdient. We zijn veel te weinig met onze eigen ziel in gesprek. En als het gebeurt, pakken we onze eigen ziel veel te zacht aan. Maar het belangrijkste is, dat we in dat tweegesprek met onszelf onze eigen ziel op God wijzen. Juist in depressies, wanneer God zo ver weg lijkt en ons helemaal vergeten lijkt te hebben. Juist wanneer ons geloof zo beproefd wordt. Hoop, op God! Zoek je houvast, je steun, je kracht, je troost bij Hem! We kunnen ons zelf niet uit noden en depressies optrekken, zoals de baron van Münchhausen zich met paard en al aan zijn eigen haren uit het moeras optrok. Alleen de Here kan ons er uit optrekken met dezelfde opwekkende kracht als waarmee Hij op Pasen Zijn Zoon uit de dood heeft opgetrokken in het nieuwe, blijde, gelukzalige leven. En daarom: hoop op God, tegen alle donkere gevoelens van wanhoop en hopeloosheid in. Klamp je aan Hem vast. Blijf geloven, dat er toch weer een tijd komt, dat je Hem zult loven om Zijn hulp en uitredding. Om de "menigvuldige verlossing", die Hij zal geven "voor uw aangezicht". Dan gaat de storm liggen. Dan schijnt de zon weer in ons hart. Want de Heer zál uitkomst geven. In dat vertrouwen mogen we leven. Zijn goedheid zal onze druk eens verwisselen in geluk.

Nog even tegen onze depressies vechten. Nog even onze ziel hard aanpakken. Nog even ons zelf opwekken om ondanks alles op God te blijven hopen. Heus, er zijn opklaringen op komst. En dan is ons hart echt weer in de stemming om God te loven.