Exodus 12 : 13

Sparend voorbijgaan

Wanneer Ik het bloed zie, zal Ik u voorbijgaan.

Waar komt 't woord ‘Pasen’ vandaan? 't Is afgeleid van 't joods e woord ‘pèsach’ of ‘pascha’. En dát is weer afgeleid van een werkwoord, dat o.a. betekent: sparend voorbijgaan. Zo zitten we direct midden in de geboortegeschiedenis van dit feest. De joden dachten en denken immers op hun paasfeest aan de uittocht uit Egypte. Aan de nacht, waarin de engel van het verderf langs de huizen ging en alle eerstgeborenen doodde, behalve in de huizen, waarvan de deurposten en bovendorpels met het bloed van het geslachte lam waren bestreken. ‘Wanneer Ik het bloed zie, zal Ik u voorbijgaan.’

Eén ding staat dus vast: Wanneer de Here als de rechtvaardige en heilige God door de deur ons levenshuisje binnenkomt, kan Hij dat eigenlijk alleen maar als Verderver, als degene, die schoon schip en korte metten moet maken met de puinhoop, dat wij door de zonden van 't interieur van ons levenshuis gemaakt hebben. Zijn bezoek zal een bezoeking worden. ‘Zo Gij in 't recht wilt treden, o Heer, en gadeslaan onze ongerechtigheden, ach, wie zal dan bestaan?’ En we kunnen de deur niet altijd voor Hem dichthouden. Eens komt Hij. Even onverwacht als in Egypte. Als een dief in de nacht. O wee, als we de ernst hiervan niet tot ons laten doordringen.

Gelukkig is er een middel, waardoor de Here ons sparend passeert. Als Hij bloed ziet als teken, dat een offer van verzoening is gebracht. Als christenen denken we dan aan hèt bloed van hèt Lam, Jezus Christus. Hij is het Lam van God, dat door zijn offer aan het kruis de zonden van de wereld heeft weggedragen. Zijn dood bewaart ons voor dood en verderf en geeft ons het leven.

Maar dat is niet automatisch zo. We hoeven onze deurposten geen luguber verfbeurtje meer te geven. Maar we moeten er wel op een geestelijke manier werk van maken. Aan het offer van Jezus denken. Op Hem vertrouwen. Achter Hem schuilen. Hem vragen om vergeving. Hem in ons hart sluiten.

Maar is dat zo, dan wordt 't echt Pasen voor ons. Dan gaat de Here in zijn oordeel sparend voorbij. Dan zal Hij ons niet verderven. Dan zal Hij ons integendeel 't leven geven tot in eeuwigheid. Dan is de dood voor ons overwonnen.

Dan gaat Pasen ook veel meer inhouden dan dat de Here sparend voorbijgaat. Bij de joden was 't ook veel meer. 't Was de start van de bevrijding uit de slavernij van Egypte. 't Was eigenlijk ook de geboorte als volk van God dat op reis gaat naar 't land van Gods beloften. De Here ging niet alleen voorbij, maar ging verder ook vóór.

Zo betekent Pasen ook voor ons de bevrijding van alle knellende en knechtende ban­den. Door de opstanding van Jezus Christus hoeft de dood geen angst meer aan te jagen, mogen we de zonden achter onze rug werpen en is de boze zijn greep op ons kwijt. Pasen betekent: er valt een pak van ons hart. En we mogen ‘onze weg lichtvoetig verder gaan’, want ‘God gaat ons voor, Hij maakt voor ons vrij baan.’

't Leven mag dan als een woestijntocht zijn. Met zorgen en noden. Met zijwegen en dwaalwegen. Met wegversperringen en wegomleggingen. Met honger en dorst. Met opstan­digheid en gemopper. Met zondigen tegen God en strijden tegen de vijand. Zij, die in Jezus Christus geloven, reizen toch zó vast en zeker naar ‘t beloofde land, naar ‘t Kanaän, dat boven is, naar 't Koninkrijk der hemelen. ‘Geen struikelblok, geen onheil houdt hen tegen.’ Ze wor­den wel opgehouden, meer dan eens, maar niet voorgoed tegengehouden. De Here staat er borg voor, dat bij zijn kinderen de baan steeds weer vrij komt. De opstanding van Jezus is daar 't be­wijs van. De grootste barrière en wegversperring, de dood, is toen ‘van de baan geveegd’.

Als we in déze ruimte gezet zijn en op déze weg gezet zijn, dan wordt Pasen vast en zeker een heel blij feest voor ons.