Johannes 20 : 22

Inspiratie

En na dit gezegd te hebben, blies Hij op hen en zei tot hen: Ontvangt de Heilige Geest.

Soms kun je daar zo naar verlangen. Naar inspiratie. Je moet iets op papier zetten: een opstel, een verslag, een artikel. Maar het lukt niet. Je moet op de tekentafel een probleem oplossen. Maar je ziet de oplossing nog niet voor je. Je doet aan sport, maar je bent helemaal uit vorm. Je verricht je dagelijks werk wel, maar werktuiglijk, zonder dat je er echt zin in hebt en je enthousiast bent. 'k Ben niet geïnspireerd. 'k Wou, dat ik inspiratie had! Soms is het er ineens. Je zet je aan het schrijven en je kunt het niet aanschrijven, want de zinnen rollen uit de gedachten. Je hebt plotseling de oplossing voor dat moeilijke probleem gevonden. En de uitwerking lukt formidabel. Je bent in de sportwedstrijden helemaal in vorm en haalt de ene overwinning na de andere. Je doet je werk ineens met veel vaart en plezier.

Vreemd. 't Is of het je zomaar kwam aanwaaien. Of de oplossing je stiekem is ingefluisterd. Of je die moed heimelijk is ingeblazen. Door een goede, onzichtbare macht. Dat is inspiratie. Afgeleid van het Latijnse woord voor: blazen, waaien, ademen.

En zo inspireerde de opgestane Here Jezus zijn discipelen met de Heilige Geest. Hij blies op hen en zei: Ontvangt de Heilige Geest.

Nu is niet elke inspiratie er een met die Geest. Ook kwade geesten kunnen ons het een en ander in het oor fluisteren. Ze wekken verkeerde begeertes bij ons op. Ze zetten ons tot zondigen aan. Wie kent hun stemmetjes niet? Maar de Heilige Geest is heel nauw met Jezus verbonden. Hij is in onze tekst eigenlijk de levensadem van de Here Jezus zelf. Die blaast met de Heilige Geest zijn eigen leven bij ons in. En is de gedachte daaraan niet heel fijn en troostrijk? Want zo worden we dus geïnspireerd tot de gehoorzaamheid die de Here Jezus had tegenover de wil van zijn hemelse Vader. En tot de liefde die Hij had tegenover ons mensen. Zo worden we geïnspireerd om tot God te bidden, Hem te eren, op Hem te vertrouwen. Zo worden we geïnspireerd om geen kwaad en onrecht in de samenleving te dulden. En tegelijk om mild en wijs, vergevingsgezind en helpend om te gaan met hen, die in hun zondig bestaan zijn vastgelopen. Zo worden we ertoe geïnspireerd om mensen in hun noden en zorgen, hun eenzaamheid en verdriet te helpen. Zo worden we geïnspireerd om ons zelf te verloochenen en ons leven aan God en de naaste te wijden. Om zelfs vrijwillig lijden te doorstaan, als een aan God gehoorzaam leven dat tot gevolg heeft. Zo worden we geïnspireerd om ziekte en pijn moedig te dragen en aan God vast te houden, ook als Hij donkere wegen met ons gaat. Zo worden we geïnspireerd met een vrede en vreugde in het hart, die alle verstand te boven gaat.

Dat zijn dingen, die we uit onszelf niet kunnen en niet kennen. Dat weten we maar al te goed. Vaak hebben we niet eens het verlangen om zulke inspiratie te ontvangen. Missen we 't niet eens.

Maar als dat verlangen er is, missen we 't wel. Dikwijls heel hard. Dan komen we voor ons gevoel zo ontzettend veel geloof, hoop en liefde tekort. Dan vinden we onszelf zo arm en geestloos. Zulke ongeïnspireerde christenen. 't Lukt gewoon uit onszelf niet.

En toch kon dat wel eens de gunstige omstandigheid wezen, waaronder het wel kan lukken. Zomaar, als een wonderlijk gegeven. Je gaat iets denken, spreken of doen, dat bij het ware christen-zijn hoort en dat je van jezelf nooit verwacht had. 't Kwam je aanwaaien. 't Werd je ingefluisterd. 't Was de inspiratie door de Heilige Geest. Die nog steeds bij ons de levensadem van de levende Christus in kan blazen. Dan krijgen we iets van wat Paulus schreef: ik leef niet meer, maar Christus leeft in mij. 'k Heb een ander leven, een tweede "ik" gekregen. 't Is nog wel eens zo ijl en vluchtig als een ademtocht. 't Kan zo weer weg zijn. Maar 't kan ook zo weer teruggekomen zijn. We wensen u naar aanleiding van het Pinksterfeest veel inspiratie toe!