Hebreeën 12 : 12 - 17 - Statenvertaling

12. Daarom richt weer op de trage handen, en de slappe knieën;
13. En maakt rechte paden voor uw voeten, opdat hetgeen kreupel is, niet verdraaid worde, maar dat het veelmeer genezen worde.
14. Jaagt de vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke niemand de Heere zien zal;
15. Toeziende, dat niet iemand verachtere van de genade Gods; dat niet enige wortel der bitterheid, opwaarts spruitende, beroerte make en door dezelve velen ontreinigd worden.
16. Dat niet iemand zij een hoereerder, of een onheilige, gelijk Ezau, die om een spijze het recht van zijn eerstgeboorte weggaf.
17. Want gij weet, dat hij ook daarna, de zegening willende beërven, verworpen werd; want hij vond geen plaats des berouws, hoewel hij dezelve met tranen zocht.

Slappe knieën. Die heb je nog als je als peutertje met vallen en opstaan leert lopen. Die heb je als je na een flinke ziekte voor het eerst weer het bed verlaat. Maar je hebt ze ook bij plotselinge schrik en spanning. Je staat te trillen op je benen als je na een aanrijding heelhuids uit je auto stapt. Je gaat met knikkende knieën naar een examen.

In de bijbel wordt het als een beeld gebruikt voor verslapping in het geloof. Jesaja doet dat, zich richtend tot het joodse volk dat op dat moment in grote nood verkeert. De schrijver van Hebreeën herhaalt het, zich richtend tot de tweede generatie christenen die op dat moment van vervolging te lijden hebben.

Zo kan ook ons geloof aangevochten worden en onder spanning komen staan. Doordat we met ziekte of een andere tegenslag te kampen hebben. Doordat we om onze overtuiging worden beschimpt en bespot. Door de zuigkracht van een onchristelijke levenswijze, die de massa om ons heen er op na houdt. Door een zonde, waaraan we verslaafd zijn, waartoe de boze ons steeds weer verleidt en die we maar niet de baas kunnen worden. Kortom, door de voortdurende strijd om in het geloof staande te blijven, kunnen onze geestelijke knieën verslappen. Je wordt er moe van, teleurgesteld, wanhopig. Je gaat het vertrouwen verliezen. Je gaat twijfelen. Bestaat God wel? Waarom helpt Hij mij niet? Je geloof is zeer wankel geworden, op knikkende, slappe knieën.

Maar die knieën kunnen ook slap worden door gebrek aan tegenstand. Alles loopt op rolletjes. Niets vraagt strijd en inspanning in ons geloofsleven. En geleidelijk aan wordt alles slapper. Het gebedsleven. De Bijbellezing. De kerkgang. De gang naar de catechisatie.

Wat slappe knieën al niet voor geestelijk kwaad hebben aangericht! Jongelui gaan voor hun onkerkelijke vriend of vriendin door de knieën. Ouders gaan voor hun om steeds meer vrijheid zeurende kinderen door de knieën. Zelfs gaan oma's en opa's door de knieën als getrouwde kinderen beweren, dat ze eigenlijk alleen maar op zondag onder kerktijd gelegenheid hebben om ze te bezoeken.

Wie bij het licht van Gods Woord en Geest zijn leven onderzoekt, heeft genoeg, waarvan hij moet belijden: daarin heeft de satan me op de knieën gekregen. Eigenlijk erg gemakkelijk. Ik was veel te slap. Slap in de knieën.

Weet u, hoe slappe knieën weer versterkt en opgericht kunnen worden? Als we niet door de knieën gaan voor de tegenslagen, ook niet voor de satan die tot zondigen verleidt, maar als we door de knieën gaan voor God. Als we Hem onze slapheid belijden. Soms kunnen we een hekel aan ons zelf hebben omdat we in een bepaald opzicht zo slap zijn. Laten we dat God vertellen in ons gebed. Laten we Hem op onze blote knietjes om vergeving vragen... en om versterking van onze knieën. Om vernieuwing, wederoprichting van ons geloof. Om volharding van ons geloof. Standvastigheid in ons geloof.

Dan zal Hij ons ook echt wel helpen. Want de Here wil niets liever dan dat we christenen van stavast zijn. Daartoe wekt Hij ons op in zijn Woord. En daartoe zendt Hij ook tegenslagen en beproevingen op onze weg om ons te harden en weerbaar te maken.

Gelukkig loopt er iemand voor ons uit, die nooit door de knieën is gegaan. De Here Jezus Christus. Wel bezweek Hij onder het kruis. Maar in die grote nood en hevige aanvechting, in die verschrikkelijke Godverlatenheid bezweek het geloof in Zijn Vader niet, noch zijn liefde tot zondige mensen. Alleen van deze Gekruisigde en Opgestane komen de krachten, die onze slappe knieën kunnen versterken. Hij wil ons versterken met zijn Woord, met brood en met wijn. Van deze overste Leidsman en Voleinder van het geloof mogen we alles verwachten.

lk hoop, dat aan u en mij te zien is, door de mensen en door God, dat we in de loop der tijden geen slappere, maar sterkere knieën gekregen hebben!