De profundis (Uit de diepte) is een koorcompositie van Arvo Pärt. Hij schreef het werk in 1980, een zetting van Psalm 130 in het Latijn voor een vierstemmig mannenkoor, slagwerk (ad. lib.) en orgel. Het werd voor het eerst uitgevoerd in de Martinskirche, Kassel op 25 april 1981, onder leiding van Klaus Martin Ziegler. Pärt wijdde het werk van ongeveer 7 minuten aan Gottfried von Einem. Pärt arrangeerde het in 2008 voor kamerorkest.

Pärt componeerde het werk een jaar nadat hij Estland verliet om eerst Wenen en daarna Berlijn te gaan verkennen. Hij zette Psalm 130 in het Latijn, een tekst die spreekt over diepe nood die componisten door de eeuwen heen heeft geïnspireerd, van polyfone zettingen van Josquin des Prez tot gebruik in een opera van de 21e eeuw van Lera Auerbach. Pärt componeerde het werk in zijn persoonlijke tintinnabuli-stijl, met eenvoudige expressiemiddelen. Hij componeerde het voor een vierstemmig mannenkoor (TTBB), slagwerk (ad lib.) en orgel, [1] en droeg het op aan de Oostenrijkse componist Gottfried von Einem. Het werd voor het eerst uitgevoerd in de Martinskirche, Kassel op 25 april 1981 door het Vokalensemble Kassel onder leiding van Klaus Martin Ziegler.

De profundis is in één beweging, ingesteld voor een mannenkoor in vier stemmen, orgel en slagwerk. De optionele percussie kan basdrum, tam-tam en een enkele buisklok zijn. Het orgel zorgt in diepe registers voor een langzaam continu ostinatopatroon. Pärt bouwde de stemmen op uit eenvoudige melodische frasen, die geleidelijk opliepen tot een climax. Ze beginnen in een laag register, stijgen op en bereiken een unisono-passage van de vier delen, voordat ze terugkeren naar de stilte, gemarkeerd door een laatste geluid van een bel.