Leviticus 16 : 29 - 34

29. Dit zal u tot een altoosdurende inzetting zijn: in de zevende maand op de tiende der maand zult gij u verootmoedigen en generlei werk doen, zomin de geboren Israëliet als de vreemdeling, die in uw midden vertoeft.
30. Want op deze dag zal over u verzoening gedaan worden, om u te reinigen; van al uw zonden zult gij gereinigd worden voor het aangezicht des HEREN.
31. Het zal u een volkomen sabbat zijn en gij zult u verootmoedigen, het is een altoosdurende inzetting.
32. En de verzoening zal de priester doen, die men gezalfd heeft en die men gewijd heeft, om in zijns vaders plaats het priesterambt te bekleden; hij zal de linnen klederen, de heilige klederen, aantrekken;
33. het heilige der heiligen zal hij verzoenen, ook de tent der samenkomst en het altaar zal hij verzoenen, en over de priesters en het ganse volk der gemeente verzoening doen.
34. En dit zal u een altoosdurende inzetting zijn, ten einde verzoening te doen over de Israëlieten om al hun zonden, eenmaal in het jaar. En hij deed, zoals de HERE Mozes bevolen had.

Op zaterdag 6 oktober is het in Israël Jom Kippoer, Grote Verzoendag. Het is het belangrijkste feest van het joodse volk. Dat blijkt wel uit het feit, dat die dag ook wel kortweg "De Dag" wordt genoemd. Zelfs joden, die "er weinig meer aan doen" - wat je niet alleen onder christenen, maar ook onder hen aantreft - ontbreken op deze dag niet in de synagoge.

Het was allemaal met een vreselijk incident begonnen. De zonen van Aäron waren onverschillig van de offervoorschriften afgeweken door vreemd vuur op het altaar te brengen. Het vuur van God doodde hen als straf. Nu mocht ook Aaron niet meer zo vaak hij wilde in het heilige der heilige komen. Het ernstig besef van Gods heiligheid en 's mensen zondigheid moest bewaard blijven. Een zondaar kan de Here niet zo maar naderen. Voortaan mocht de hogepriester slechts één dag in het jaar achter het voorhangsel oog in oog staan met het verzoendeksel, Gods troon op aarde.

Dat was op de grote verzoendag. Daarom staan de joden op Jom Kippoer stil bij het feit, dat wij mensen in gebrek en gebrokenheid staan tegenover een heilige en rechtvaardige God. Lang en ernstig wordt de schuldbelijdenis uitgesproken. De hele dag vast men als teken van boete. Men beseft, dat bekering nodig is. De mannen dragen soms onder hun gebedskleed een wit linnen hemd, dat later als doodskleed zal dienen.

Leven deze zaken ook in ons hart? Want van deze joodse oorsprongen van het christelijk geloof kunnen we ons niet losweken. Beseffen en belijden we: wie is een God als Gij, groot van macht en heerschappij? Rechtvaardig in Zijn oordeel? Toorn over het kwaad? Met wie niet gesold en gespot kan worden, al doen we dat onwillekeurig zo vaak? Die niet serieus genoeg genomen kan worden, al nemen we Hem vaak niet ernstig? En wie zijn wij? Egoïsten in hart en nieren.

Genotzieke zondaars tot op het bot. Brengen ware Godskennis en ware zelfkennis - door de Heilige Geest bewerkt - ons tot berouw en boete? Trekken we geestelijk gezien ook het doodskleed aan, omdat we de eeuwige dood waardig zijn en die ons ook wacht, als er niets verandert?

Maar gelukkig laat God zich met mensen verzoenen. Aäron mocht het offer brengen voor zichzelf en het volk en dat gestorte bloed verschafte toegang tot het heilige der heiligen, tot God Zelf. En daarom is Jom Kippoer bij alle ernst en droefheid toch een feestdag. Want schuldbelijdenis en bekering zijn niet vergeefs. Zij worden beantwoord met Gods vergeven en toekeren naar de mens toe. De Here laat zich ontmoeten. Het volk mag gemeenschap met God ondervinden. Het krijgt Zijn zegen. En dat is toch een groot feest? Wat is heerlijker dan dat?

Zegt u dat ook: wat zou mijn hart nog liever wensen, dan dat het juichend U ontmoet, die leven zijt en leven doet? Is Hij voor u de bron van alle rust en vreugde? Aan het eind van Jom Kippoer wordt alle spanning gebroken door het bevrijdend en hoopvol blazen van de sjofar, de bazuin, die volgens de joden ook geblazen zal worden bij de komst van de Messias.

Als christenen geloven we, dat de Messias al gekomen is. De Here Jezus Christus. En toen Hij het offer van zijn leven bracht aan het kruis van Golgotha, toen Hij de door ons verdiende dood stierf, ja toen scheurde het voorhangsel. Toen was er definitief verzoening gedaan voor al het volk der gemeente. En dat door de ware Hogepriester. Door Hem is elke dag ten diepste verzoendag geworden.

Ach, dat we dat ook elke dag eens mochten beleven! Wat er door Hem allemaal geschonken is. We mogen steeds de bazuin blazen van bevrijding en hoop om wat Hij voor ons gedaan heeft. Gelooft in Zijn verzoening. Houdt aan Hem vast. Tot bij zijn wederkomst de bazuin van God klinkt. Dan wordt ook de verzoening een zaak, die we, als we er in geloofd hebben, op heerlijke wijze mogen aanschouwen. Zonder enig voorhangsel. Van aangezicht tot Aangezicht.