Psalm 121

1. Een bedevaartslied. Ik hef mijn ogen op naar de bergen: vanwaar zal mijn hulp komen?
2. Mijn hulp is van de HERE, die hemel en aarde gemaakt heeft.
3. Hij zal niet toelaten, dat uw voet wankelt, uw Bewaarder zal niet sluimeren.
4. Zie, de Bewaarder van Israël sluimert noch slaapt.
5. De HERE is uw Bewaarder, de HERE is uw schaduw aan uw rechterhand.
6. De zon zal u des daags niet steken, noch de maan des nachts.
7. De HERE zal u bewaren voor alle kwaad, Hij zal uw ziel bewaren.
8. De HERE zal uw uitgang en uw ingang bewaren van nu aan tot in eeuwigheid.

Het komt in een of ander grappig sprookje voor, dat iemand losraakt van zijn schaduw. Het is een hele jacht om die schaduw weer te vangen. Heel lang is deze haar "meester" telkens net te vlug af. Tenslotte heeft die haar toch te pakken en hij naait haar weer aan zijn voeten vast.

Dat kan inderdaad alleen maar in sprookjes. Want het is een ijzeren natuurwet, dat onze schaduw geen ogenblik van ons wijkt. We worden altijd door haar begeleid.

Wel, zo schaduwt de Here ons. Hij trekt altijd met ons mee. Hij is onafscheidelijk met ons verbonden. Ook in het nieuwe jaar laat deze schaduw ons niet los. De Here is uw schaduw, aan uw rechterhand.

Misschien geeft ons dat helemaal niet zo'n prettig gevoel. ’t Is niet fijn, om altijd achtervolgd te worden, om voortdurend gadegeslagen te worden. Het doet ons aan detectiveromans denken. Aan voetstappen en schimmen achter ons, die ons hart sneller doen kloppen en ons ook de pas doen versnellen. Maar dan hebben we een slecht geweten. Mensen, die geschaduwd worden, zijn meestal verdachte personen.

Voor de Here zal ook in 1987 niets van onze daden, woorden, zelfs gedachten, verborgen zijn. We zullen alles tegenover Hem moeten verantwoorden. De levenstijd, die we ontvangen, zal niet vrijblijvend zijn. Want we zijn als mensen geschapen, niet om er op los te leven, maar om met heel ons bestaan God groot te maken en de naaste te dienen.

Wat is onze grootste vraag voor 1987? Zal ik het goed maken? Of: zal ik goed doen? De hemelse rechercheur en rechter schaduwt ons. We zullen rekenschap moeten afleggen van alles, wat we doen of laten. Dat geeft zo'n geweldige ernst aan het leven. Ga er niet aan voorbij! U komt er heus niet van los.

Maar in onze psalm wordt dit beeld vooral in positieve zin bedoeld. De Here is uw schaduw aan uw rechterhand. En aan de rechterhand staat altijd de helper. Daar staat de trouwe vriend in de nood. Daar staat degene, die in alles solidair met je is, op wie je kunt steunen en die je nimmer in de steek laat. Aan de rechterhand van een koning in oorlog vind je zijn page, zijn wapenknecht, die bereid is zijn leven voor zijn vorst op te offeren. Aan de rechterhand van een beklaagde bij een rechtszitting vind je zijn advocaat, die vurig voor hem pleit. Ook zó wil God als een schaduw ons achtervolgen in het nieuwe jaar. We mogen vertrouwen op zijn steun, zijn liefde, zijn goedheid, zijn zorg, zijn leiding. De Here zal er in alle omstandigheden zijn als onze Redder, onze Trooster. Hij zal er zijn als onze onafscheidelijke Vriend en Metgezel. Hij zal ons geen moment in de steek laten, net zo min als onze schaduw ons kan loslaten.

Is dat niet een geweldige bemoediging? Kunnen we zo niet vol vertrouwen het nieuwe jaar in gaan? We gaan niet alleen door het leven. Er kunnen zaken zijn, waar we als een berg tegen op zien. In onze psalm wordt dat ook vermeld. Het is een pelgrimslied. Israëlieten trekken op naar Jeruzalem en naar de tempel, die daar staat, om de Here offers te brengen en zijn zegen te ontvangen. Het laatste deel van de tocht is het zwaarste. Men moest door een ruig gebied vrij stijl omhoog. Daar zag men tegenop. Ik hef mijn ogen op naar de bergen. Vanwaar zal mijn hulp komen? Maar men had het antwoord al gereed: mijn hulp is van de Here, die hemel en aarde gemaakt heeft. Dat mogen we ook met het oog op het nieuwe jaar geloven en belijden. God is onze hulp, onze schaduw aan onze rechterhand.

Veel psalmen vermelden ook, dat wij onder de schaduw van Gods vleugels verkeren. We denken aan een moedervogel, die in het nest de jonge vogeltjes beschermt tegen storm en regen, of tegen de brandende hitte van de zon. Ze schuilen onder haar vleugels. Zo mogen we bij God schuilen te midden van de stormen van de tijd. We worden overvleugeld en overschaduwd door Gods bescherming.

In voorspoed en tegenspoed. In zaken, die mee zitten en in zaken, waar we als een berg tegenop zien. Als het zonnetje schijnt en als het stormt. Onafscheidelijk is daar die schaduw aan onze rechterhand. De Here. De trouwe Verbondsgod in Jezus Christus. Zalig wie zich dit schaduwen laat welgevallen.