Romeinen 6 : 1 - 11

1. Wat zullen wij dan zeggen? Mogen wij bij de zonde blijven, opdat de genade toeneme?
2. Volstrekt niet! Immers, hoe zullen wij, die der zonde gestorven zijn, daarin nog leven?
3. Of weet gij niet, dat wij allen, die in Christus Jezus gedoopt zijn, in zijn dood gedoopt zijn?
4. Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat, gelijk Christus uit de doden opgewekt is door de majesteit des Vaders, zo ook wij in nieuwheid des levens zouden wandelen.
5. Want indien wij samengegroeid zijn met hetgeen gelijk is aan zijn dood, zullen wij het ook zijn met hetgeen gelijk is aan zijn opstanding;
6. dit weten wij immers, dat onze oude mens medegekruisigd is, opdat aan het lichaam der zonde zijn kracht zou ontnomen worden en wij niet langer slaven der zonde zouden zijn;
7. want wie gestorven is, is rechtens vrij van de zonde.
8. Indien wij dan met Christus gestorven zijn, geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven,
9. daar wij weten, dat Christus, nu Hij uit de doden is opgewekt, niet meer sterft: de dood voert geen heerschappij meer over Hem.
10. Want wat zijn dood betreft, is Hij voor de zonde eens voor altijd gestorven; wat zijn leven betreft, leeft Hij voor God.
11. Zo moet het ook voor u vaststaan, dat gij wel dood zijt voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus.

Stel je voor: een nieuw leven!

Maar wat stelt u er zich bij voor? Zou u 't allemaal nog een keertje over willen doen? Dat hoor je soms zeggen, bijvoorbeeld door iemand, die met pensioen gaat. Als ik 't over kon doen, zou ik 't zelfde beroep kiezen. Een nieuw leven is dan: hetzelfde nog een keer. Maar een ander heeft juist tegengestelde gedachten. Kon ik maar een tweede leven krijgen! Dan zou ik 't heel anders doen. Dan zou ik die domme uitglijder niet meer maken, die mij mijn leven lang heeft achtervolgd. Dan zou ik mijn levenstijd niet meer verspillen aan waardeloze verstrooiing, maar veel zinvoller doorbrengen.

Nu leven we strikt biologisch gezien maar eens. Nicodemus had wat dat betreft gelijk, toen hij tegen Jezus zei: hoe kun je nu voor de tweede maal in de moederschoot ingaan en geboren worden? Maar in geestelijk opzicht kunnen we wel in een nieuw leven wandelen. Nieuw, niet in de betekenis van "hetzelfde nog eens", maar in die van "heel anders". Dat is het geheim van het geloof in de Here Jezus Christus. Het geheim van je door Hem verlost te weten.

De woorden, die we overdenken, beginnen met: zo ook. Ze moeten dus ergens op terugslaan. Dat doen ze ook. Op Jezus en zijn opstanding op Paasfeest. Opdat, gelijk Christus uit de doden opgewekt is tot heerlijkheid van de Vader, zo ook wij in nieuwheid des levens zouden wandelen.

Zo ook. Een heel ander leven gaan leiden is dus een even groot wonder als Jezus' opstanding. Is dat ook niet onze ervaring? We zijn lang niet tevreden met ons vastgeroeste levenspatroon. Daar zit ontzettend veel in, dat ons een slecht geweten geeft. Maar 't is een macht, waar we niet uit kunnen breken. We doen soms wel verwoede pogingen, maar we vallen er steeds in terug. We zijn geen baron van Münchhausen, die zich aan zijn eigen haren met paard en al uit de moerasvijver optrok. Steeds ervaar je met schande en pijn hoe dwaas het is om te denken, dat je jezelf een nieuw leven kan schenken door middel van je eigen wilskracht. Luther is steeds hardhandig tegen die onmogelijkheid aangelopen. Paulus heeft er het een en ander over geschreven. Hoe fanatieker we het proberen, hoe harder we onze neus stoten. Met eigen werk komen we er niet. We zijn op dit punt zo machteloos als een dode. Er moet wat aan ons gebeuren. En wel een groot wonder. Niet minder als een soort opstanding uit de dood.

Maar Pasen zegt: dat kan! Gelijk Christus, zo ook wij! Ons onvolprezen kerkelijk leerboek, de Heidelbergse Catechismus, zegt het zo: "Wat nut ons de opstanding van Christus?" "Wij worden ook door zijn kracht opgewekt tot een nieuw leven." Als we hulp en heil bij deze Jezus zoeken, als we Hem belijden hoezeer we in ons oude leven zijn vastgelopen en er geen vrede meer mee hebben, als we Hem om verlossing van ons verloren en zondige bestaan bidden, dan gebeurt het wonder, dat we onverwacht en zonder dat we geforceerd in eigen kracht bezig zijn, zomaar boven ons oude leven worden opgetild als waren we een veertje. Dan kunnen we ineens een zonde, waar we aan vastgebakken zaten en die we zelf niet de baas hadden gekund, met het grootste gemak loslaten. Dan kunnen we ineens onze oersterke zucht naar bezit en genot kwijt raken. Dan kunnen we ineens onszelf vergeten en ons totaal aan een medemens in zorgen en verdriet wijden. Dan kunnen we ineens onze scherpe en vervelende karaktertrekken de baas.

Nee, 't gebeurt allemaal niet tegelijk. Ook dat nieuwe leven kent een groeiproces. En de volmaaktheid bereiken we hier op aarde niet. Maar toch worden we meer en meer veranderde, vernieuwde mensen.

Meestal zien anderen het beter aan ons dan we 't zelf zien. We worden reiner, eerlijker, liefdevoller, wijzer. Wat een heerlijk gevolg als de kracht van Christus' opstanding in ons leven gaat werken. En zijn we werkelijk met de Here Jezus verbonden, woont Hij in ons hart, dan gebeurt dit onherroepelijk. Kent u al iets van dit nieuwe leven?