Johannes 19 : 28

'Ik heb dorst'.

Dorst is lichamelijk leed. In bijna alles wat Jezus vanaf het kruis sprak, was zijn relatie met God of met mensen aan de orde. Nu gaat het om het voelen van zijn eigen lichaam, al was dit natuurlijk het gevolg van menselijk misdragen. We hebben niet alleen een lijf, we zijn ons lijf. Met alle kwetsbaarheid. Met handicaps, pijn, vermoeidheid, benauwdheid, honger en dorst. Denk bij dat laatste aan iemand die verdwaald is in de gloeiend hete woestijn. Met echte dorst ga je door een hel. Vooral als ook nog eens de vlammen van koorts door je lijf jagen. De gierige rijke man zei toen hij zijn ogen in de hel opsloeg: laat de arme bedelaar Lazarus het topje van zijn vinger in water dompelen om mijn tong te verkoelen, want ik lijd pijn in deze vlammen. Jezus heeft al onze smarten gedragen, ook onze lichamelijke. En Hij baande door zijn gang door de hel heen voor ons de weg naar de hemel, waar we voor eeuwig gezond zullen zijn van lijf en leden. Ons lichaam is dan geen last meer maar een lust.