1 Korinthe 12 : 7

Ieder

Maar aan een ieder wordt de openbaring van de Geest gegeven tot welzijn van allen.

De laatste tijd houd ik me sterk bezig met dat woordje 'ieder' bezig. Vooral nu allerlei activiteiten in de gemeente weer beginnen na de zomerpauze. Je ziet zo vanaf de preekstoel de gemeenteleden voor je. Geweldig fijn, dat ze er zijn! Een extra reden tot dankbaarheid als je nieuwe gezichten ziet. En je denkt: hier moeten ze ook wezen. Want hier klinkt voor hen het reddende Woord van God. Hier wordt het water des levens en het brood des levens uitgedeeld in de prediking van het evangelie van Jezus Christus. Dit is het centrum van de gemeente.

En toch is het niet alles. Want wat is in de meeste gevallen de praktijk? We komen een preek horen. We luisteren of we er voor ons zelf iets aan hebben. Of we antwoord krijgen op onze vragen, troost in onze verdrietigheden, bemoediging in onze zwakheden en twijfels. En dan zijn we weer gewoon een week met onze eigen beslommeringen bezig.

Maar een gemeente is natuurlijk veel meer dan het zondagse gehoor van een dominee. Een gemeente neemt niet alleen consumptief het geestelijk voedsel tot zich, maar maakt het ook productief. En dat doet niet een klein deel van de gemeente, op wiens schouders alles terecht komt. Maar dat doet 'ieder'. Dat is het verbazend rijke werk van de Heilige Geest. Hij openbaart zich aan ieder, die een waarachtig lid van de gemeente wil zijn. Hij manifesteert zich. Hij toont zijn macht en werking. Dat overkomt je zo maar. Je wordt door die Geest meegesleurd. Hij geeft zo zichzelf.

Wat word je dan door Hem en in Hem gegeven? Een charisma, een genadegave, die tot welzijn is van de hele gemeente, van allen. Iets, waarmee je je steentje aan de opbouw van de gemeente kunt bijdragen.

Soms lijkt het erop, dat het complete gebouw moet worden opgetrokken door één persoon, die 'toevallig' dominee is. Hij is niet toevallig dominee. Dus de Geest geeft hem wel voldoende gaven om deze taak te verrichten. Daar mag hij om vragen. En op vertrouwen. Maar de Geest geeft hem niet alles. Genoeg om zijn steentje bij te dragen maar niet om het hele gebouw op te zetten.

Soms lijkt het erop, dat complete muren moeten worden opgetrokken door enkele personen. Ze kunnen geen 'nee' zeggen. Maar ze dreigen wel eens onder die muren te bezwijken. Begrijpelijk. Want ze hebben gaven gekregen om hun steentje bij te dragen, niet om een complete muur te bouwen.

Soms lijkt het erop, dat het gros van de gemeente geen gaven ontvangen heeft. Maar de Geest geeft aan ieder wel iets wat nuttig is, opbouwend voor het geheel van de christelijke gemeenschap.

Wat nuttig is. Tot welzijn. Niet wat zichtbaar is. Niet ieder hoeft aan de weg te timmeren. Niet ieder hoeft perse deel uit te maken van een of andere commissie, vereniging, actiegroep of wat dan ook. Dat is heus geen bewijs, dat je er bij hoort. Het is ook al een gave om veel te betekenen voor een aan huis gebonden buur. Niet alles hoeft georganiseerd te worden. 't Kan ook een stil, verborgen eigen initiatief zijn. In het gedeelte, waaruit de tekst genomen is, wordt de gemeente met een lichaam vergeleken, dat vele leden heeft, die elkaar nodig hebben, elkaar aanvullen. Er zijn voor ieder zichtbare lichaamsdelen, maar er zijn ook verborgen inwendige organen. En die kan het lichaam ook niet missen. Maar de Geest breidt zich wel over ieder uit. Hij slaat niemand over. Hij maakt ieder tot een nuttig lid. Hij maakt ieder productief. De een hierin, de ander daarin. En laten we daarbij maar geen onderscheid maken tussen de natuurlijke gaven en bekwaamheden, die we met onze geboorte hebben meegekregen, en heel bijzondere Geestesgaven. De gave om in een commissie de centjes te beheren of een briefje te schrijven is even bijzonder als de gave van de genezing of de tongentaal. Wanneer die gaven maar door de Geest voor gemeente en wereld nuttig worden gemaakt. Daar wil Hij ze voor geven. Aan ieder. Ook aan u.