Jesaja 53 : 6

Twee krachten

Onze middelpuntvliedende kracht
Gods middelpuntzoekende kracht

"Wij allen dwaalden als schapen, wij wendden ons ieder naar zijn eigen weg, maar de Here heeft ons aller ongerechtigheid op Hem doen neerkomen."

In de natuurkundeles komen ze zéker een keer aan de beurt. Twee bekende krachten in de natuur.

Aan de ene kant is er de centrifùgale of middelpuntvlíedende kracht. Draait ‘t wasgoed met enorme snelheid rond in de centrifuge, dan zorgt die kracht ervoor, dat ‘t water daaruit wordt geslingerd.

Aan de andere kant is er de centripétale of middelpuntzóekende kracht. Is een kunstmaan in zijn baan gebracht, dan zorgt de aantrekkingskracht van de aarde ervoor, dat die kunstmaan in een cirkel rond de aarde blijft draaien en niet in een rechte lijn in de ruimte verdwijnt.

Wel, deze krachten zijn er niet alleen in de natùùr. We komen die óók op gééstelijk terrein tegen.

De éérste kracht zit in de natuur van de méns. Niet in onze natuur als schepsel van God, maar wel in onze natuur als zóndig schepsel. Er is in ons een centrifugale kracht actief. Eén die ons van Gód vandaan slingert. En die ons zo ook van elkáár vandaan slingert.

Het is de neiging om God en onze naaste te haten, zoals de Catechismus zegt. Dat wil zeggen: de neiging om de begeerten van ons eígen hart te volgen en ons als ‘t er op aankomt niets van God en de medemens aan te trekken. We gaan ieder zo onze eígen weg, denkend dat díe de beste, de fíjnste is, ‘t mééste oplevert. Nèt als schapen.

Een schaap mag een kuddedier zijn, maar elke boer weet, dat juist voor dít dier de afrastering héél sterk en dicht moet wezen. Al grazend gaat hij van ‘t ene graspolletje naar ‘t andere en steekt hij zijn nek door ‘t prikkeldraad heen, omdat ‘t gras buíten de wei er véél lekkerder uitziet.

Wij dwaalden allen als schapen. Wij wendden ons ieder naar eigen zijn weg.

Ziet zó ‘t leven van de moderne, geseculariséérde, materialistisch ingestelde, hedonistisch ingestelde, dus op genot gerichte, mens, er niet uit? Ja, voelen we niet allemaal deze kracht van de moderne tijdgeest? We lopen als schápen, met onze neus naar de aarde gericht en met een kortzichtige blik. We gaan van ‘t ene "leuke ding voor de mensen" naar ‘t andere. En liefst door de afrastering van Gods geboden heen en niet op ‘t érf van Gods verbond.

En intussen worden we dóódeenzaam. Intussen wordt ‘t koud en kil om ons heen. We vervreemden van Gód en van elkáár. We stuiven een lege ruimte in, waarin we moederziel alléén zijn en óm zullen komen. Stel je voor, dat we dat pas gaan ontdekken als ‘t te láát is en we ons aan die middelpuntvliedende kracht niet meer kunnen onttrèkken!

Is er een uitweg mogelijk? Kunnen we ons aan de invloed van die centrifugale kracht onttrékken? Ik denk, maar op één manier. Door ons onder de invloed van de centripétale, middelpuntzoekende kracht te stellen! Dat is de magnetische kracht van Gód. Beter gezegd: de magnetische kracht, die God aan Zijn Zóón, Jezus Christus, gegeven heeft. Maar de Here heeft ons aller ongerechtigheid op Hém doen néérkomen, doen áánlopen. En die “Hem” is toch in wézen de Man van smarten aan ‘t kruis van Golgotha. Dát is ‘t middelpunt van Gódswege. En daar gaat een aanzuigende kracht van uit. Dat zuigt al onze ongerechtigheid, al onze zonden aan. Die zonden worden bij wijze van spreken door die centripetale kracht van ons lósgescheurd en op de schouders van Christus gelegd. Zie, ‘t lam Gods, dat dáár, in dát middelpunt van de wereldgeschiedenis, de zonden van die hele wijde wereld dráágt en wègdraagt. Wat een wonderlijke zuigkracht, die ‘t kwáád van ons wégzuigt en in Chrístus ópzuigt en verdélgt.

Deze centripetale natuurkracht is de natuur van Gód. De Váder heeft die kracht aan de Zóón gegeven. Níet als een vanzelfsprekendheid, maar als een wónder van genade.

En ook de Heilige Géést is daar als aantrekkingskracht bij betrokken. Want dit wonder van de plaats bekledende verzoening gaat níet buiten ons om. Dan gaan we zelf ook hélemaal mee, net zoals bij die middelpuntvliedende kracht. Dan worden we door de magnetische aantrekkingskracht van Gods Woord en Geest naar Chrístus toe gezogen. Niet alleen al onze ongerechtigheden lopen dan op Hem aan, maar wij zelf óók, hélemaal, en met hart en ziel. We gaan naar Hem verlangen als onze Verlosser. Hij gaat een enorme aantrekkingskracht op ons uitoefenen. We willen ons vol liefde aan Hem verbinden. Voelt u dat? Wie zijn zónden bij Hem kwijt wil, wil ook zichzélf helemaal bij Hem kwijt. Die rust niet, vóór hij vastgeklonken is aan dit heerlijke Middelpunt, dat Jezus is.

Welke kracht is bij u het sterkst? De centrifùgale of de centripétale?