Lukas 23 : 43

Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn.

Dat was een cruciaal moment voor die ene moordenaar naast Jezus aan het kruis. Letterlijk, want cruciaal komt van crux, kruis in het Latijn. Hij hangt daar op de grens van tijd en eeuwigheid. Hij moet zeer binnenkort sterven. Geen gewone dood, maar een doodstraf. Mensen gunnen hem het leven niet langer om al zijn misdaden. En als mensen al zo over je denken, hoe zal de heilige en rechtvaardige God dan over je denken? En sterven is toch: God ontmoeten, in Gods oordeel komen, verantwoording over je leven moeten afleggen! Zo ziet hij het zelf ook, want in tegenstelling tot die andere misdadiger spot hij niet, maar vreest hij God, heeft hij ontzag voor God. Maar het antwoord komt van de middelste gekruisigde. Jezus. De tweede Adam, die herstelt wat de eerste Adam en al zijn nakomelingen hadden vernield: de toegang tot het paradijs. Hoe? Door als zondeloze aan het kruis Gods straf voor zondaren te dragen. Ook voor ons mag gelden: 'paradise lost' wordt 'paradise regained'. Dat geloven is voldoende.